Door: Sijmen van Mourik

Afgelopen zaterdag, 14 oktober, was het weer zover, het jaarlijkse hokbezoek van de VDS; één van de hoogtepunten van het verenigingsjaar. Dit jaar in Nuland bij één van onze voormalige voorzitters, namelijk Ben Hafmans. Aangezien we dit jaar alleen bij hem op bezoek gingen, was de aanvangstijd een uur later dan gewoonlijk, doch ruim voor dit tijdstip waren de meesten van ons al aanwezig en lieten zich de versnaperingen die Mariet, Bens vrouw, presenteerde goed smaken.

Het twintigtal bezoekers en Ben waren al spoedig druk aan het converseren en zou bijna vergeten waar het om ging, namelijk vliegende duiven. Het eerste koppel duiven bestaande uit Boedapester- en Csepeler hoogvliegers werd losgelaten en vloog snel naar grote hoogte. Een mooi gezicht.

Al snel verslapte de aandacht van de aanschouwers en ging men weer over tot het uitwisselen van nieuwtjes en andere onderwerpen. Zo nu en dan wierp men nog een blik op de op grote hoogte vliegende dieren.

Toen de duiven na ongeveer een uur naar beneden begonnen te gaan, spoedde het gezelschap zich onder leiding van Mariet, die voor het gemak op de fiets was, naar de snackbar van Theo voor het middageten. Daar aangekomen, ging zij terug om Ben te helpen (of andersom) bij de voorbereiding van het middagprogramma.

Bij de snackbar plofte het grootste gedeelte van het gezelschap na het opgeven van de bestelling buiten neer in het zonnetje dat volop scheen. Na enige tijd en het opdienen van de gezonde hap werd het stil. Een goed teken. Toen we allemaal klaar waren met de maaltijd ging het hele gezelschap te voet weer terug naar Ben. Zo werden ook de overtollig opgedane calorieën weer afgevoerd.

Helaas voor ons, stonden er bij aankomst bij Ben alweer diverse versnaperingen te wachten, zodat het effect van de wandeling alweer snel teniet werd gedaan. Ondertussen werd de tweede groep duiven losgelaten. Deze groep bestond uit jonge boedapesters, waarvan enkele pas zo’n 2 á 3 weken in het hok zaten. Ze vlogen wel, maar niet echt goed. Het was een los verband op diverse hoogtes. Toch een leuk gezicht en knap dat vooral de nieuwelingen niet wegvlogen en na verloop van tijd weer gewoon op het hok terugkwamen.

Zo tegen drie uur was iedereen uitgepraat en werd afscheid genomen om de thuisreis weer te aanvaarden. Ben en vooral Mariet werden door een ieder heel erg bedankt voor de meer dan hartelijke ontvangst en de heerlijke dag.