Door: Sijmen van Mourik

In de dagen voor ons hokbezoek in Kockengen ontving ik van Jos een mail dat er zich 28 leden hadden aangemeld voor deze dag, een mooi aantal vond ik. Met dit aantal in mijn hoofd ging ik samen met Ronald Ridder vol goede moed op weg naar Kockengen. Het weer was uitstekend en dan zoveel belangstelling, dat beloofde dus een mooie dag te worden. Aangekomen zette ik mijn auto maar aan het begin van de straat neer, want ik verwachte niet dat er verderop nog voldoende parkeerruimte zou zijn. Dat mijn gevoel juist was, werd al gauw bevestigd toe we lopend naar onze bestemming Germ tegenkwamen die wanhopig opzoek was naar een plekje voor zijn auto. Even terzijde: “Germ denk eens aan een Fiat 500, dat parkeert een stuk gemakkelijker.“

Bij Wim Kroon aangekomen, was het even wennen. In het oorspronkelijke duivenhok zitten nu mooie sierduiven en andere vogels. Waren we daar nu voor gekomen, wat een teleurstelling. Gelukkig bleek dat we op de verkeerde plek waren en dat aan de achterkant van het oude hok een geheel nieuw duiven hok was gebouwd met volgens veel leden meer duiven als dat ze ooit bij elkaar hadden gezien, dit vertelde tenminste Wim zijn vrouw.

Op de juiste plek aangekomen, wachtte ons een de volgende verrassing. Waren dat nou 28 leden, nee het aantal was inmiddels gegroeid tot 40 leden plus de 2 gastheren, ongelofelijk. Ik geloof niet dat dit in de geschiedenis van de VDS al eens eerder is voorgekomen. Het was dan ook een gekakel van jewelste. Gelukkig voor ons, trokken de duiven zich daar niets van aan.

Zo rond 10.00 uur liet Wim zijn Wener hoogvliegers los die zich snel omhoog schroefden tot grote hoogte en daar gedurende de gehele tijd dat wij bij Wim waren bleven, een schitterend gezicht voor mij goed te volgen dankzij de spiegel die Ruud Kreton had meegenomen. Ik was de mijne namelijk vergeten, stom. De meeste waren tijdens inmiddels druk in gesprek met elkaar en genoten van de meer dan uitstekende verzorging door Lenie, de vrouw van Wim.

Na de groepsfoto verhuisde het gezelschap naar de snackbar aan de overkant voor de lunch. Het was even chaotisch, maar ik denk dat de eigenaar achteraf niet ontevreden was over ons bezoek. Nadat de magen gevuld waren, gingen we op weg naar het tweede adres van die dag. Een korte wandeling door het mooie Kockengen en al gauw was het gehele gezelschap gearriveerd bij Henk Vermeulen voor het vervolg van die dag. Nadat Henk zich ervan had overtuigd dat de Weense hoogvliegers van Wim teruggekeerd waren op hun hok, liet hij als eerste een aantal Adana wamduiven los. Deze wonnen al snel aan hoogte en reageerden redelijk snel op het signaal van Henk om te landen dit ondanks de grote mensen massa beneden, iets waar ze niet aan gewend waren. Nu was het de beurt aan zijn Birmingham rollers. Een mooi gezicht om deze duiven in een gesloten groep te zien rondvliegen, terwijl ze hun kunstjes vertoonden.

Terwijl ze hiermee bezig waren, werden ze gestoord door enkele roofvogels die zo te zien geen schade aanrichtten. Leuk om te melden is dat in de schuur van Henk een kleine tentoonstelling was met diverse opgezette roofvogels. Hij deed dit, omdat de meeste leden geen idee hebben hoe de diverse roofvogels er uitzien en zo ongeveer alles voor een slechtvalk uitschelden. Als laatste liet hij zijn Gelderse slenken los die luid klapperend enkele rondjes vlogen, op het dak landen en vervolgens weer een rondje deden tot ze het zat waren en naar hun hok terugkeerden. Onderwijl liet het gezelschap zich verwennen door Henk zijn vrouw Letty met lekkere hapjes en een drankje.

Al met al een gezellige boel. Zo tegen 15.00 uur gingen de meeste leden huiswaarts, na een geslaagde dag. Ook ik wilde gaan, maar werd tegengehouden door Wim met de mededeling dat ik niet mocht vertrekken zonder de gehaktballetjes te hebben geproefd die Letty aan het klaarmaken was. En eerlijk, dat was de moeite waard. Hierna gingen ook Ronald en ik huiswaarts.

Afsluitend een woord van dank voor Wim, Henk, Lenie en Letty. Het was perfect!